အလွၾကြယ္တဲ့ အနံ႕မဲ့ေခတၱာေတြ ပြင့္ခ်ိန္
စကားလံုးမ်ားနဲ႕ ပိတ္မိေနတဲ့ ဆည္းဆာ
“ဘ၀” ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရရဲ႕
ဆန္းသစ္စ လေရာင္မိႈင္းမိႈင္းမွာ
ကႏ ၱာရညေတြ ဆီးၾကိဳေနေလရဲ႕…
အတိတ္ေတြ မွင္နီတား
ကိုယ့္အရိပ္ကို ၀ါးမ်ိဳ
လရိပ္ခ်ိဳခ်ိဳမွာ တေရးအိပ္ပါရေစေတာ့..။
သားေခ်ာ႕ေတး ခက္ေရးေရးၾကားရံုနဲ႕
အေမ့အိမ္ကို လြမ္းမိတယ္….
ေဆြးရိပ္ေတြ ေတေလမိုးသား
အိမ္အျပန္လမ္းေတြ မႈန္၀ါေနဆဲ….
အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ့ ေလာဘ
အတၱကို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳရင္း
ရွင္သန္းျခင္းအတြက္
ခဏတာ အိပ္စက္ခြင့္ျပဳပါ ..ငါ့ “ခႏၶာ”……….။
မိုးရာသီ စိုစြတ္မႈနဲ႕
အေတြးေတြ မႈိတက္
ကိုယ္ပိုင္ အလင္းမရွိပါဘူး…
ၾကယ္တလံုးအေနနဲ႕ေတာ့
အေမွာင္ကိုခြင္း လင္းခ်င္မိတယ္….
ညေတြရယ္………။. ။
ပန္းပ် ိဳ းလက္
No comments:
Post a Comment
အားမႈကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။